Verb Inflexions for gesinigan
gesinigan (v.), to marry.
Infinitive:
gesinigan
Inflected infinitive:
tō gesinigenne
Present participle:
gesinigende
Past participle:
gesinid
| |
Singular |
Plural |
| |
First person |
Second person |
Third person |
|
| Present Indicative |
ic gesinige |
þū gesinigast |
hit gesinigaþ |
hīe gesinigaþ |
| Present Subjunctive |
ic gesinige |
þū gesinige |
hit gesinige |
hīe gesinigen |
| Preterite Indicative |
ic gesinide |
þū gesinidest |
hit gesinide |
hīe gesinidon |
| Preterite Subjunctive |
ic gesinide |
þū gesinide |
hit gesinide |
hīe gesiniden |
| Imperative |
|
gesiniga |
|
gesinigaþ |
Perform another search