Verb Inflexions for geniman
geniman (v.), to seize.
          Infinitive:
             geniman          
          Inflected infinitive:
             tō genimenne          
          Present participle:
             genimende          
          Past participle:
             genumen      
    |  | Singular | Plural | 
    |  | First person | Second person | Third person |  | 
    | Present Indicative | ic genime | þū genimst | hit genimþ | hīe genimaþ | 
    | Present Subjunctive | ic genime | þū genime | hit genime | hīe genimen | 
    | Preterite Indicative | ic genōm | þū genōme | hit genōm | hīe genōmon | 
    | Preterite Subjunctive | ic genōme | þū genōme | hit genōme | hīe genōmen | 
    | Imperative |  | genim |  | genimaþ | 
Perform another search