Verb Inflexions for feohtan
feohtan (v.), to fight.
Infinitive:
feohtan
Inflected infinitive:
tō feohtenne
Present participle:
feohtende
Past participle:
fohten
| |
Singular |
Plural |
| |
First person |
Second person |
Third person |
|
| Present Indicative |
ic feohte |
þū fiehst |
hit fieht |
hīe feohtaþ |
| Present Subjunctive |
ic feohte |
þū feohte |
hit feohte |
hīe feohten |
| Preterite Indicative |
ic feaht |
þū fuhte |
hit feaht |
hīe fuhton |
| Preterite Subjunctive |
ic fuhte |
þū fuhte |
hit fuhte |
hīe fuhten |
| Imperative |
|
feoht |
|
feohtaþ |
Perform another search